Hegebeintum heeft er één. Jukwerd ook. Maar de terpen die ik vandaag heb gezien, mogen er ook zijn. Ook hier worden sommigen afgegraven. En ook hier wordt er bovenop iets gebouwd. Een kasteel. Een kabelbaan. Een kerk. Maar er is een verschil. Deze staan in Oostenrijk. En ze zijn iets groter. 

Frank Boeijen is doorgedrongen in de Alpen. Waar wij elke bevolkingsgroep in een aparte wijk zetten (en daar dan later over piepen) zijn ze in de Alpen verder gegaan. Met geiten. Zwart witte geiten. Eigenlijk wilde ze grijze maar dit ziet er ook mooi uit.

Kees is eigenwijs. Erg eigenwijs. Kees heeft weinig vrienden.  Kees is prikkelbaar en wil alles zelf doen. Wat er op neer komt dat zijn partner alles doet. Kees wil zich niet voorbereiden of inlezen. Dat heeft hij nooit gedaan en nu zeker niet. Op deze vrijdag was de ommekeer.

De dag dat ik Duitsland verlaat is het mistig. Erg mistig. De bergen die ik gister zag waren volkomen verdwenen. Of zat ik een parallelle dimensie? Was ik gaan slapen en weer wakker geworden in een Beieren zonder bergen? Pas om twee uur zag ik de Alpen pas weer. In Oostenrijk. Het land dat Olga Lowina graag bejodelde. 

Vandaag was een bijzondere dag. Een koude dag maar ook een warme dag. En dat laatste kwam door Kaspar. Een boer die zijn hele leven al uitkeek op de Alpen. Hij was wel in voor een praatje en volgens mij zijn we vrienden voor het leven.

Vandaag was vooral het eerste deel de etappe mooi. Halverwege ging de gekozen route naar de andere kant van de Lech. En toen brak de hel los. De hele dag niemand gezien en opeens liepen er allerlei mensen in paniek door elkaar heen.

Wat is Augsburg een mooie stad. Een aanrader. Maar niet op zondag. Niks open. Geen kip op straat. Ongetwijfeld heeft dit te maken dat de Bisschop hier zetelt. Maar dat is gissen. Op de etappes van gisteren en de komende dagen heb ik me verheugd.

Als boom ben je cool. Als boom ben je behoorlijk relaxed. Bomen zijn de Rastafari's van de natuur. Maar is dat wel zo? Toen ik vandaag de hele dag langs de Lech liep, begon ik dat anders te zien. En ik denk nu dat ze de meest depressieve scheppingen zijn. Tot dat inzicht kwam ik door de beversporen. 

Morgen is het moederdag. We doen er bij ons thuis niet aan omdat elke dag moederdag is tenslotte (ahum 😀). We doen niet aan moederdag maar owee als we niks hebben gekocht. Met alleen een knutslwerkje is onze dochter ook niet meer klaar. Die moet haar creativiteit in de winkel of Zalando laten zien. 

Voor mijn portie stadsdoping en omdat ik weer in de buurt was naar Dachau. Ik was hier al eens eerder maar wilde de verschrikking nog eens zien. Want het is gewoonweg niet te geloven dat op een industriële wijze mensen zijn vermoord.

Vanmorgen richting Donauwörth gelopen vanuit Harburg. Direct steil omhoog langs de burcht en vervolgens verder via de Romantische Straße. Een kort dagje om een paar nieuwe schoenen te kopen. Het gaat me pijn doen het oude paar morgen te laten staan. Zielig. In een hoekje. Zachtjes huilend. 

Vandaag was weer een mooie dag. Door de Ries gelopen. De krater die ontstaan is door een meteoriet inslag vele miljoenen jaren geleden. In deze krater ligt Nördlingen en in deze stad heb ik een zeer lekker bakje koffie gehad met een stuk vanille pudding taart. Goddelijk.