Hegebeintum heeft er één. Jukwerd ook. Maar de terpen die ik vandaag heb gezien, mogen er ook zijn. Ook hier worden sommigen afgegraven. En ook hier wordt er bovenop iets gebouwd. Een kasteel. Een kabelbaan. Een kerk. Maar er is een verschil. Deze staan in Oostenrijk. En ze zijn iets groter.
Groot. Groter. Grootst. Eigenlijk schieten superlatieven te kort voor het beschrijven van de eerste twintig kilometer van de etappe van vandaag. Glorieus. Adembenemend. Letterlijk. Nog mooier dan gisteren. En dat wil wat zeggen. Dit komt ondermeer door de route die ik heb gekozen vanuit Nassereith.
De Starkenberger panoramaweg. In totaal 52 kilometer. Maar na 20 kilometer had ik al wel door dat ik dit niet in één dag zou halen. Daarna de Via Claudia Augusta en een plaatselijke pilgerweg, om bij te komen, tot aan Landeck. Hier wandel ik voor. Ook vandaag weer langs de laatste sneeuw die vorige week is gevallen.
Berggeiten, herten, geiten met bellen. Beekjes. Beken. Hele smalle paadjes. Hele steile paadjes. Vaak een combinatie. Hier kom ik zeker nog een keer terug. Iets later in het seizoen omdat sommige delen nog wat te glad waren voor mijn smaak.
En nu lig ik terwijl ik dit typ te luisteren naar het Eurovisie songfestival. Er worden weer vele carrières om zeep geholpen en het lijkt af en toe wel of er live geiten worden geslacht aan het gekrijs te horen. Rusland is goed maar 'ons' Duncan is nog niet geweest natuurlijk.
Morgen een mooie etappe en over een paar dagen al richting Italië. Man wat gaat dat snel. Misschien blijf ik hier nog wel een weekje hangen. Zee vind ik mooi. Rivieren vind ik mooi. Bos(randen) vind ik mooi maar deze terpen zijn geweldig.
De afstand van vandaag 39 kilometer.
Reactie plaatsen
Reacties
Precies omschreven zoals ik dat ook voelde op de motor in Oostenrijk. Overweldigend mooi, die besneeuwde bergen. Geniet.