De tijd gaat snel. Nog twee maanden en dan is het zover. Dan worden avonturen beleefd en de naasten gemist. Daarom nog maar een keer uit eten met mijn vrouw terwijl onze dochter haar verjaardagsfeest viert met 32 van haar vrienden bij ons thuis.

Zwarte Haan. Aan de Waddenzee. Ruimte en klei. En een mooie dijk om mijn wandelstokken te testen. Het is wel een drempel die je over moet gaan, vind ik. Maar het loopt wel lekker.  Het is echter wennen.

Af en toe wordt lichte paniek afgewisseld met zware paniek. Maar de lol van het vooruitzicht van het avontuur voert wel de boventoon. Afgelopen weken heerlijk gelopen. Alleen maar ook met een veteraan (Henk Spijkerman) uit Akkrum.

Voorpret is leuke pret. Las ik voorheen boekjes en blogs over routes en verhalen. Nu ben ik een groot fan van Youtube. Je ziet ineens hoe een route er echt uit ziet. Daarnaast neem je een kijkje in de belevingswereld van totale vreemden. Hoe dan ook leerzaam. En de voorpret neemt alleen maar toe. Maar misschien had deze vogel ook wel plannen. Maar nu lag ie dood naast de weg. 

Het nieuwe jaar is begonnen. De reis krijgt steeds meer vorm en ik ben nu echt begonnen met het gericht lopen van afstanden met bepakking. Muziek aan het uitzoeken voor de avond en de wat saaiere stukken. Wat ga ik thuis missen ... 

Het is een dag als alle andere. En dat is mooi. En opeens wordt je overvallen door een geluksgevoel. Zomaar. Plotseling. Zonder reden. Je hart stroomt over van alle goede dingen in het leven. Je krijgt een duwtje in je rug van dit gevoel.

Dit jaar waren er in november twee bijeenkomsten van grote verenigingen op wandelgebied. In Leeuwarden (NGSJ) en in Oudenbosch (Pelgrimswegen). Beide top georganiseerd met hele goede workshops. Zo weet ik nu veel over GPS, Shikoku 88, wandelwegen naar Rome en het ministerie van geluk, welbevinden en plezier. Maar meer weet ik nu over een kleine groep mensen die pelgrimeren naar bijvoorbeeld Santiago en Rome. En dat valt niet in alle gevallen mee. 

Het heeft dit jaar niet veel geregend maar net die ene keer liep ik buiten. Met mijn waterdichte rugzak. Nou is waterdicht niet echt waterdicht. Mijn rugzak was bijna waterdicht. En dat bleek uit het water wat op een gegeven ogenblik toch in mijn rugzak kwam. Een raadsel. Maar dat raadsel werd drie weken geleden opgelost.

Another week. Een ander loopje. Dit keer een samenraapsel van allerlei wandelpaden in Londen. Langs de Theems. Door de stad. Zowel zaterdag als zondag een rondje van 17 kilometer. Het weer zat mee. En ook nog eens een American Football wedstrijd in Wembley. Top weekeinde. 

Op deze zonnige zondag in oktober een klein rondje. Van Goutum via Wirdum langs de Zwette weer naar huis. Heerlijk rustig. Vogels, paarden, ezels, koeien en een handjevol fietsers. Vooral duo's van een zekere leeftijd. Omdat zij weten wat mooi is. Een zonnige zondagmorgen in oktober.

Nu de kogel door de kerk is, loop ik weer met een doel. Dat loopt toch anders dan anders. Ik ben shirts aan het testen maar vooral mijn schoenen. Dat zal wel een aandachtspunt blijven, denk ik.