Assissi (dag 78)

De wandelaars die denken te weten hoe het heurt. De wandelaars die weten hoe het moet. Maar vooral die weten wat wel een echte pelgrim is en wie niet. Je ziet ze toch wel eens langskomen. 

Zo niet relaxed. Zo 'mijn weg of de snelweg' dat ik een paar prachtige dagen luidlachend heb doorgebracht. En zo komen we bij Andrea.  Een Italiaan met geduld want ik spreek nauwelijks Italiaans en hij al helemaal geen woord over de grens. Ik kan best wel veel uit de context halen en denk dat ik hem begrijp. Met een op de juiste plekken instemmend hummen, een welgemeend sí of met een verbaasd nò, kun je daarnaast ver komen. 

Hij is gepensioneerd en heeft me van alles verteld over de planten (welke geneeskrachtig en welke goed bij het koken zijn te gebruiken). Over het geloof heb ik wat opgestoken, hoe hij daar over dacht maar bij een bespreking van een boek moest ik helaas afhaken. Daar kon ik echt niets meer volgen.

En als ik zeg dat hij geen woord over de grens spreekt, meen ik dat ook. De woorden op een bord met de tekst 'info point' deed geen bel rinkelen. Maar dat geeft helemaal niks. 

Zo waren we zo maar waar we zijn wilden. In Assissi. Na een fijne slotklim. De afstand (route) 17 kilometer. In Assissi zelf en van en naar de camping nog eens vijftien. Maar die tellen niet. Maar wat een stad. Je zag door de kerken de souvenirshops bijna niet meer. Religie is kassa in Italië. En mooi. En Andrea?

Die vond eigenlijk dat ik geen echte pelgrim was en geen Testimonio mocht ontvangen omdat ik niet 100% langs  pelgrimspaden heb gelopen.

Wellicht heeft ie gelijk maar op dat moment met mijn tong op de schoenen, was ik het niet echt met hem eens. Het was echter wel leuk samen. Lekker wat gegeten en gedronken met elkaar. En als je naar Assissi gaat: volg de diensten. Wat mooi. Geniet van deze plek.