Nog een dagje wachten en dan kan ik weer verder. Op de dag dat in het thuisdorp de festiviteiten (Stoke City Live) losbarsten, zal ik mijn dag slijten aan het zwembad. Heel vervelend inderdaad. Dus is er weer tijd voor lezersvragen.
Hoeveel drink je op een dag? Veel. 's Morgens begin ik met twee glazen bier en een rum. Vervolgens neem ik nu de temperatuur wat aangenamer wordt een dikke liter water mee. Onderweg vul ik de flesjes een aantal keren bij. Als het lukt ook een liter melk en wat vruchtensap. En een wijntje.
Aan het einde van de dag nog een biertje en een liter water. Dus op een dag drink ik tussen de zes en acht liter vocht waaronder ook nog een paar heerlijke bakken koffie. En natuurlijk begin ik de dag niet met bier en rum. Ik lust geen rum.
Wat eet je op een wandeldag? De laatste dagen niet zoveel. Bananen, yoghurt, aardbeien, twee brioches met abrikozenjam, twee broodjes met ham of kaas, focachiabroodje, ijs, pasta, noten en/ of gezouten pinda's, chips (50 grams zak), sla, tomaten en paprika. Tussendoor af en toe een notenreep of een mars.
Echt? Echt.
Je ziet er dus uit als een zeppelin? Nee, ik denk zelfs dat ik tussen de vijf en tien kilo ben afgevallen. Ik heb echter wel een enorme bult op mijn rug gekregen en mis ik mijn kudde in de woestijn.
Heb je veel blessures/ blaren? Niet echt. Ik heb wat last van irritatie in mijn kruis ondanks 'lubing the junk'. Maar dat is minimaal. Nul spierpijn. Nul last van pezen. En ik slaap als een dolle. Dus het gaat beter dan in het normale leven.
En wat valt je het meest op na twee maanden lopen? De vriendelijkheid van de mensen onderweg. Iedereen heeft tijd voor een praatje. Behalve dan die ene Duitser bij Krefeld die me geen water wilde geven. Hij zag er dan ook uit alsof hij een geluiddichte kelder had en wachtte op de volgende zending argelozen.
De mensen proberen je echt te helpen. Ongevraagd hè. ('Zal ik een pension/ hotel/ camping voor je bellen)?' En je dan iets te eten of drinken toestoppen. Overal. Zelfs in Oostenrijk.
Wat mis je het meeste? Nu moet ik familie zeggen. En dat doe ik dan ook maar. En Arla melk. En een Westmalle. En een boek. En de konijnen.
En Italië? Geweldig land. 'Ich bin ein Römer'. Ik zou hier kunnen leven als uitbater van een café met zwembad en inloophumidor.
En nu? De komende maand wandelen zoals ik nog nooit gelopen heb. Aankomen in Rome. Sigaar roken op het St. Pieterplein. De Friezenkerk bezoeken, daar iets ophangen voor Jelle en dan naar huis voor een welverdiende vakantie op Terschelling.
Tenminste dat is de planning. Misschien treed ik in La Verna wel toe tot een orde van kluizenaars. Alles is nog mogelijk die laatste 560 kilometer.
Reactie plaatsen
Reacties