The shining. De enige gast in het hotel. Een spiegel in een donkere gang. Zie ik daar een kinderfietsje? Maar ook hier weer is iedereen supervriendelijk en staat de koffie klaar om 0515 uur. Echt waar. En het heeft ook nog geregend. En de komende dagen staan in het teken van bos. Het Casertijnse bos.
En ik bof. Na een half uur zie ik Bernard. En hij mij met zijn zwart witte snoet. Even kijken we elkaar aan. Even moeten we gniffelen om de bevers. Dan draait hij zich om en rent het bos in. De das. In het bos. Het bijna Casertijnse bos.
Ik ben al vroeg in Stia en ga even liggen op het grondzeiltje van mijn tent aan de kant van de weg. Ik ben tenslotte al vijftig. Die 'âlde nût' heeft zijn rust nu nodig. In Stia is er reuring. Het peleton van de Giro onder de 23 komt langs. Wegen worden afgesloten en om twaalf uur komen de renners langs.
Op naar Camaldoli langs de sacro Eremo. Op de weg er naar toe begint het echte Casertijnse bos. 's Middags is het een gewoon bos. Jammer. Maar het blijft een bos. Met herten, een verdwaalde haas en vogels. Later op de camping hoor ik weer de everzwijnen en uilen. Manmanman wat bof ik toch dat ik deze reis mag maken.
Afstand van vandaag is 32 kilometer. Morgen naar La Verna.
Reactie plaatsen
Reacties