Beekes (dag 60)

De meesten van jullie weten niet wie Albert Beekes is. Of Grutte Pier. Of Johannes van Gans. Ik ga van hen niet de doopceel lichten maar wel iets over hen vertellen. Te beginnen met Dhr. Beekes. Ik weet jammer genoeg niet waarom hij het gedaan heeft maar ik ben hem dankbaar. De route Beekes. 

Een handvat door de Po vlakte. Gisteren nog afgeweken omdat ik minder kilometers wilde maken. Vandaag.gekozen voor de route die hij heeft uitgewerkt. Een toproute. En wat kan dat asfalt nou bommen. Als je de oostelijke route loopt, wandel je langs rivieren. En zo ook vandaag en morgen. Een paar kilometer zwarte ondergrond maakt dan niks uit.

En als je langs rivieren loopt in Italië weet je zeker dat je bijzondere dingen ziet. Ten eerste een kolonie hele grote parkieten. Ik vermoed zelfs dat het ara's zijn ter hoogte van de cipressen van Villa Bartolomea. Daarnaast heb ik heel veel vlaamse gaaien gezien. Die hier trouwens Ghiandaia heten. En een vos en een otter.

Maar ook ontblote Italiaanse mannen. Type Fabio. Maar dan van honderdtien jaar oud. Broek opgetrokken tot onder de oksels. Maar genieten deden ze deze oude bazen.

Wie ook een baas was, was de eigenaar van Hotel Meridiana in Roverchiaretta. Nog niet zulke lekkere koffie gehad. Zijn vrouw aan het koken voor het gezin en dus ook voor mij.

Maar die koffie stond er vanmorgen om zes uur. En binnen no time zat het terrras vol. Om zes uur 's morgens. Iets gedateerd hotel maar echt als je van plan bent om naar Rome te gaan: ga hier langs. Zulke service krijg je nooit weer. 

Morgen weer de route Beekes en dan kunnen jullie ook direct starten met het lezen van de blog van een directe afstammeling van Grutte Pier. Jelle loopt sinds afgelopen weekeinde de middenroute naar Rome. Deze route gaat onder meer door Duitsland en Zwitserland.

En de meesten kennen hem natuurlijk wel. Als hij naast Putin staat, vragen de mensen wie die man is die naast Johannes van Gans staat. Ondanks dat hij een Fries is, is hij best wel slim. En vooruit: af en toe ook wel eens aardig. En hij is ook mijn vader.

En hij is op dit moment herstellende van een longontsteking. En dan moet opeens de rollator uit de kast. En die gebruikt ie dan. Zonder morren. Ik weet niet of ik dat zou doen. Ik weet niet of ik dat zou durven. Die drempel lijkt me enorm.

En ik vind het vervelend dat ik er nu niet ben. Lekker een sigaar opsteken in de woonkamer om de feestvreugde wat te verhogen. Gelukkig neemt mijn broer de honneurs waar met wat Undercrowns. Dank je Jaap! 

En zijn krekels nachtdieren? Eten ze mensen? Ik heb er één op de kamer en ik wil hem niet doodmaken. Of word ik straks door hem onder het bed gesleept en opgegeten? Ik wil dit wel graag zo snel mogelijk weten. 

De afstand van vandaag 50 kilometer. Verstandig? Waarschijnlijk niet. Maar wel lekker in de heerlijke Italiaanse zon. En is die Po vlakte nu echt zo erg? Natuurlijk niet. De Po vlakte is mooi. En er is van alles te zien.

Zo zijn de boeren het graan al aan het oogsten. En op de dorpscafé's raak ik ook niet uitgekeken. Wat een heerlijkheid. Aardige mensen. En nieuwsgierig. En behulpzaam. En geduldig want mijn Italiaans hapert nogal (understatement van het jaar). 

Dus tot morgen. Slaap ze (tel de schapen).