Vuur. Vuur is zo kalmerend. Starend in een mooi gestookt vuurtje brengt je terug in de tijd. Holbewoners die zittend bij het vuur enige warmte proberen te krijgen. Nadenkend hoe ze de volgende keer die mammoet wel kunnen vangen.
Of die andere holbewoners die van Scheveningen, Dresden aan Zee probeerden te maken, vuur relaxend vinden, valt nog te bezien. Maar als ik zo langs die stapels hout loop langs de Rijn, zie ik mezelf wel zo'n verbranding bijwonen. Rust. Maar er moet gelopen worden.
En zo is zo maar een stadje langs de Rijn wat er nog middeleeuws uit ziet. Zons. Bij toeval kwam ik er langs. Het was lekker weer en ik besloot daar waar mogelijk langs de Rijn te lopen. En ik werd niet teleurgesteld. Machtige schepen, geweldige industriële instalaties.
En fietsers. En die kunnen niet allemaal zo sturen als Mathieu van der Poel. En dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Maar wat maakt het uit? Volgens mij wordt ik behoorlijk zen.
Gisteren nog gewerkt en als ik wilde studeren, wist ik het wel. Bedrijfskunde aan de NHLStenden. We waren al goed maar we hebben ons zelf weer opnieuw verrast. Top. Supercollega's. En dat maakte het afscheid (nu definitief) makkelijk. Ik heb vandaag helemaal niet meer aan jullie gedacht.
En zo liep ik vandaag vanuit Düsseldorf naar Leverkusen. En ongeveer halverwege was daar opeens Zons. Een middeleeuws stadje dat niet was bezocht door de geallieerden. En het was druk. En terecht. En er waren Biergärten. Wat een voorbij fietsende Duitser enthousiast deed besluiten van de fiets te springen en luid roepend 'Hier gibt es ein Biergarten' naar binnen spurtte.
In Zons kun je ook de molen bezoeken. Ik naar binnen. Al honderden jaren in de oude staat. Toevallig zou vandaag een Nederlandse groep restaurateurs langskomen. Verwarring is een groot woord maar het gesprek was wel vermakelijk.
Vandaag was het goede vrijdag. Dus alleen de toeristenfuiken waren open. Daarom morgen voor een paar dagen eten inslaan. In Duitsland zijn de winkels echt dicht op feestdagen.
Morgen weer langs de Rijn naar Keulen en misschien verder. Eerst via het pelgrimspad wat voert van Nijmegen naar Köln. En dan zien we wel weer verder.
Het is bijna niet mogelijk op alle mails, apps en berichten te reageren. Ik lees ze echter wel. Om een paar vragen te beantwoorden. Ik heb een tent bij me, mijn rugzak is maximaal acht kilo (inclusief eten en drinken), mijn grotouders zijn niet op de vlucht en je kunt geld doneren voor het goede doel.
Düsseldorf - Leverkusen
De gebruikshandleiding van de dag
Reactie plaatsen
Reacties
Om te huilen zo leuk, je tekst, te foto's en natuurlijk de spreuk! Lees iedere dag mee.
Als ik wat voor je kan doen lees ik het wel.
Ga volgende week in de bocht met lssa en de herkansing. Voor nu 16 kanshebbers voor september. 6 mei A3-sparren!!