Het afgelopen jaar heb ik allerlei wandelroutes gezocht (en gevonden) die aan elkaar vastgeknoopt tot Rome zouden leiden. Van deze routes heb ik vervolgens de GPS bestanden gedownload. En zo had ik naast een papieren route ook een digitaal bestand.
Nu zijn er mensen die zeggen dat je lange wandeltochten zonder GPS of andere digitale hulpmiddelen moet lopen. Tegen deze mensen zou ik willen zeggen: "Ben je niet goed wijs?". Wat is daar het nut van? Juist doordat ik de afgelopen weken een GPS spoor had, was het nog makkelijker om ervan af te wijken.
Persoonlijk vind ik dat je doordat je de simpele dingen hebt geregeld (route) je meer vrijheid hebt om nog meer van de mooie dingen te genieten. De GPS route is slechts een mogelijkheid. Een indicatie.
Ik weet 's morgens niet waar ik slaap. Sterker nog; wie weet wat hij doet over twee uur? Laat staan voor de komende 100 dagen. Ik kijk dag voor dag. Of zelfs uur tot uur. Want misschien wil ik opeens wel een stuk van de Bergbauwanderung lopen.
Misschien heb ik een slechte dag of zie ik iets moois. Dus zomaar stellen dat je geen digitale steun mag hebben op een wandeling zoals deze vind ik te kort door de bocht. Ook als wordt gezegd dat vroeger alles beter was. Dat een tocht toen 'echter' was.
Wat is echt? Met een stok en een drinknap van herberg naar herberg lopen in een kloffie van jute op je hoede voor struikrovers? Of hightech met een volgbusje de snelste tijd neerzetten? Er zijn zo veel mogelijkheden en alles is echt.
Mijn aanbod aan de orthodoxe wandelaar: Wanneer je met je telefoonkaart in de grote stad geen telefooncel kunt vinden, mag je met alle liefde altijd mijn mobiele telefoon gebruiken om naar huis te bellen. Onder het genot van een door mij met de pin betaald biertje.
Totaal aantal gelopen kilometers vandaag: 0 (wegens werk 😀)
Reactie plaatsen
Reacties