Goutum - Grou - Burgum (37km)
Één van de laatste dagen voor de vakantie kon ik nog even oefenen voor het lopen van het Pieterpad. Eigenlijk was ik op zoek naar tegenslag om te zien of ik daar mee om kan gaan. Een blaar zo groot als mijn schoen. Of juist een pijntje aan mijn knie. Of dat blijkt dat ik helemaal niet om kunnen gaan met het warme weer. Zoiets.
En mijn beden werden een klein beetje verhoord. De eerste tegenslag was dat er een omleiding was in Grou. De tweede tegenslag was dat ik mijn portomonnee met kleingeld was vergeten. Maar daarover later meer.
De dag begon om 0800 uur met een slapende man in de berm naast de weg. Mijn eerste gedachte was dat de man dood was.Het grappige was dat de man bijna bij de afslag naar het crematorium lag. Was het lijk misschien verloren? Hadden ze het lijk 's nachts niet meer kunnen terug vinden? Waren ze nog steeds op zoek? Vragen. Vragen.
Maar dichterbij komend, hoorde ik gesnurk. Gelukkig. Dan kon ik verder met de wandeling in plaats van onnodig oponthoud zoals bellen met 112 en het vertellen van mijn verhaal. Van documentaires zoals Midsummer Murders of Morse wist ik namelijk dat het maken van zo'n melding zeker een halve dag vertraging zou opleveren.
Een andere vraag was:' Kan ik het maken om van dit tafereel een foto te maken en te publiceren? (Bij de foto's kun je zien welke keuze ik heb gemaakt).
Vanuit Goutum tot aan Ideard het Jabikspaad gevolgd. In Techum dacht ik trailmagic tegen te komen maar het waren slechts de stoffelijke resten van een feestje van de avond ervoor. In Wirdum langs de camino-appelbomen en bij Ideard richting Grou (in plaats van Reduzum voor het vervolg van het Jabikspaad).
In Grou een omleiding omdat de brug eruit lag. Een tegenslag van maar liefst 2000 stappen 😀. Hoera een tegenslag maar tot mijn geluk begon ik niet te huilen van frustratie. Ook begon ik de borden niet te slopen. Met mijn mentale weerbaarheid zit het dan ook wel snor denk ik. Mijn tweede tegenslag (de grote) moest echter nog komen. Bij het pontje 'De Burd' kwam ik erachter dat ik mijn portomonnee was vergeten. Mijn bankpas had ik wel bij me maar geen kleingeld.
Mijn rugzak op de kop gehouden en er rolde nog 3 euro uit. Genoeg voor de drie pontjes dacht ik maar de eerste kostte al €1,60. Dus te weinig geld. Normaal gesproken was ik naar een pinautomaat in het dorp Grou gegaan maar nu nam ik het besluit, wetende dat ik te weinig geld zou hebben, de pont te nemen. In mijn leven een grote uitdaging 😀.
Ik zag me zelf al vast zitten op een eiland met twee pontschippers die me niet wilden helpen. Of bedelend om een euro bij wat oudere echtparen die fietsten met precies genoeg geld voor de pontjes (zij wel). Gelukkig kwam alles goed omdat ik in een supermarkt op de camping in Earnewoude kon pinnen.
En na de kaart nogmaals goed te hebben bestudeerd, kwam ik erachter dat de derde pont niet noodzakelijk was om op mijn eindbestemming te komen. Maar het inzicht dat ik eventueel mijn lichaam zou verkopen voor €0,40 is een goed begin voor de volgende sessie met de psychiater.
De tocht zelf van Grou naar Earnewoude verliep lekker. Verhard en schelpenpaadjes. Langs boerderijen en een snelweg voor boten, het skutsjemuseum en zo via Garyp naar Burgum. Waarom naar Burgum? Vanwege een BBQ bij mijn schoonouders. De afstand was 37 km. Een topdag door het prachtige Friese land.
Reactie plaatsen
Reacties