Toen ik vanmorgen om zes uur de deur achter me dicht trok, ging ik er vanuit dat het een dag als alle andere zou worden. Genieten tot ik er bij neer zou vallen. Vrolijk lachend naar alles en iedereen tot ik kramp kreeg. Maar het werd een andere dag. Totaal anders. Want ik trof wandelaars. Echte.
En die ook nog eens mijn richting op gingen. In plaats van plotseling achter nietsvermoedende koeien op te duiken voor een goed gesprek, of me zelf hinderlijk aan te klampen aan onschuldige insecten, kon ik eens een gesprek voeren op de weg van de goden.
Inmiddels was ik er al van overtuigd dat de Goden een bedenkelijk gevoel voor humor hebben. Maar daar morgen waarschijnlijk meer over. De eerste ontmoeting met de weg was via het klooster van St. Luca. Arme nonnen. Wat een klim. En ik begrijp nu ook waarom nonnen een habijt dragen. Er zijn geen broeken waar die ijzeren kuiten in passen.
Maar er zijn natuurlijk ook weer van die Übermenschen. Hardlopers. Terwijl ik naar boven puf, vlinderen die gasten alsof het niks is naar boven. Terwijl ik als Rocky boven op de trappen sta te springen, halen zij de schouders op en doen nog een rondje. Maar ik was blij met deze prestatie op de vroege ochtend. Zeker na die kilometers vlak van de afgelopen week.
Dat was ook leuk maar klimmen is leuker. De rest van de dag kabbelde wat verder. Eigenlijkn s zo'n dag een hele grote pauze waarin ook wat gelopen moet worden. En toen zag ik een wandelaar. Een die ook nog heel goed Engels sprak en ... een fan van Torino was. Hoe groot is die kans.
Marco was al een keer naar SdC gelopen en wilde de Via Degli Dei ook eens lopen. Hij had alle onderkomens al vooruit geboekt. Op mijn vraag of dat nodig was, was het antwoord volmondig ja. Het zou druk worden. Ik had mijn twijfels. Maar inderdaad: er was nog maar liefst één plekje over in de herberg. In mijn kribbe sliepen nog 5 wandelaars.
Bij het diner waren er nog eens tien. Druk dus. Maar heerlijk om eens echt een paar uur echt te praten met mensen. Echte mensen. Alweer een topdag. Elke dag is weer leuker dan de vorige. Houdt het dan nooit op?
Vandaag van Bolgna (duistere kant) naar Badolo: 31 kilometer. En de overbodige kilometers tel ik niet mee want ik ben wegens gelul verkeerd gelopen. Voor het eerst. Dan hebben we dat ook maar weer gehad.
Reactie plaatsen
Reacties