Een teek. Een teken.

De tent stond vanmorgen ergens anders dan waar ik hem gisteren heb opgezet. Dat verklaarde denk ik ook het meerdere keren herplaatsen van de slaapmat. De ondergrind was behoorlijk scheef. 

Aangezien ik gisteren niet op tijd was bij de supermarkt had ik geen ontbijt. Op de Hermannsweg vind je weinig supermarkten, bakkers maar ook campings. Bankjes en schuilhutten zijn er te over. 

Dus in plaats van het officiele pad te volgen naar het eerst volgende stadje. Helaas was aldaar de supermarkt nog niet open. De Bäckerei echter wel. Daar kreeg ik ook nog Duitse les: het waren geen Brötchen maar Schnecken.

Op de manier waarop ze het zei, kreeg ik voorgevoel dat de schandpaal en de galg in het weekeinde nog steeds worden gebruikt. Ik kan het zomaar mis hebben hoor. De toon deed me ook denken aan Duitsche leraren met oude koffielucht. 

In de bossen werd gisteren al gewaarschuwd voor de processierupsen (niet aaien en knuffelen) en vandaag was het bosnieuws voorbehouden aan die Zecken. De hoeveelheid waarschuwingen deden het ergste vrezen. De wandelaars uit Tecklenburg en omstreken hadden nog net geen hazmat suits aan. 

Dus ik de sokken ook maar oogetrokken tot de liezen. En het was net op tijd. Wat ik dacht dat ik zag was een boshert. Wat de wandelaar voor me zag weet ik niet. Maar hij werd plots door het boshert, wat later dus een teek bleek, achter een boom getrokken. Geschreeuw, bewegende voetjes, stilte en toen een luide boer. Nou, dan weet je het wel. 

112 gebeld en snel doorgelopen. Maar zo'n gebeurtenis blijft toch wel een paar seconden op je netvlies staan. Even later magnifieke uitzichten op enorme afgravingen. De motor van Duitsland draait zo te zien op zandsteen. Enorm. 

In Bad Driburg naar de Edeka gerend in plaats van naar de burcht. Want dorst. Erge dorst. En honger. Of nee zin in melkproducten. Dooreten en drinken tot je misselijk bent. Dat werkt voor mij op een wandeling. 

En door. Het stadje uit en het bos in. Matje uitgerold en een uurtje geslapen. Heerlijk. En weer op pad. En man het was wel aanpoten. Ook al is er op grote delen sprake van wandelsnelwegen het is in het bos. En het ruikt zo lekker in een bos. 

Steile beklimmingen en een paar lekkere afdalingen. Vlak voor Hilter (don't mention the war) was het opeen stil. Waar tot nu toe het verkeer steeds als achtergrondruis hoorbaar was, hield ploteling op. Genieten. Tot een teek weer een nieuw slachtoffer maakte aan het geschreeuw te horen. Na Hilter was er een moeilijk stukje. Zelfs de man op de elektrische ATB hoorde ik nog hortend en stotend Mein Gott hijgen. 

Er rijden op dit stuk veel mountainbikers. En hard. Mooi om te zien als ze voortjagen door het bos. Wel vroeg ik me af of ik verplicht ben ze te helpen als ze zich om een boom vouwen. En bel ik dan eerst de boswachter om de boom te redden of de Polizei? Vragen. Vragen. 

Mijn doel voor vandaag niet gehaald. Toch met alle kilometers meegerekend bijna 47 kilometer gelopen vandaag van Tecklenburg naar Bad Rothenhage.